Allerlei zaken kwamen deze week weer langs. Zaken die al lang lopen. Misschien is dat wel de rode draad. ‘Geduld’ is daarom mijn thema van de week. Is dat een goede zaak? Of zouden dingen veel sneller moeten?
Maar eerst wat voorbeelden. Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan het veelbesproken parkeerverwijssysteem. Als dat klaar is, kunnen veel palen en borden (in allerlei talen) verdwijnen langs de Julianaweg. Palen die alleen maar leiden tot meer verwarring. Het parkeerverwijssysteem gaat er hopelijk ook voor zorgen dan auto’s en bussen niet meer naar plaatsen rijden, waar ze toch niet kunnen parkeren. Zeker nu touringcars niet meer op de uitstapplek bij het Volendams Museum mogen stoppen. Helaas is wettelijk geregeld dat touringcars mensen wel direct mogen laten in- en uitstappen op EBS-haltes. Daar kan dus niet tegen opgetreden worden.
Enige relativering is trouwens wel op z’n plaats. Wie in de bouwvak met ruim 30 graden naar het strand gaat, weet ook dat er een file staat. In die zin is het een illusie te denken dat alle overlast op piekmomenten voorkomen kan worden. Ik ben de afgelopen week echt tientallen keren wezen kijken, op allerlei tijdstippen. Maar geen enkele keer heb ik gevaarlijke situaties gezien. Wel drukte en vertraging. Daar moet de 3e ontsluitingsweg uitkomst bieden. Ook een traject dat een aanslag op mijn geduld is. Maar er zijn ontwikkelingen, dus daar kom ik binnenkort op terug.
En dan de markt. De markt gaat komende zaterdag weer terug naar het Europaplein. In eerste instantie in de oude opstelling. De fontein kan dan niet aan en ruimte voor terrassen is er niet op zaterdag. Dat is wel wenselijk, maar het heeft gevolgen voor laden/lossen op de dijk op zaterdag. En omdat dit niet zomaar doorgevoerd kan worden, is meer tijd nodig. De inzet is dat eind 2019 de opstelling van de markt kan worden veranderd, zodat ook op zaterdag ruimte ontstaat voor eventuele terrassen en de fontein. En met de plaatsing van bomen op hetzelfde moment, is het Europaplein dan echt af. Het doet me daarom goed te horen dat er al ondernemers zijn die serieuze interesse hebben in het exploiteren van een terras op het Europaplein.
Een ander langlopend traject betreft de nieuwe aanbesteding van het openbaar vervoer. Het traject dat over een paar jaar leidt tot nieuw busvervoer, is al een tijdlang in voorbereiding. Deze week hebben we onze wensen en eisen aangegeven. Heel kort samengevat, hebben we onder meer aandacht gevraagd voor betrouwbaarheid, frequentie en comfort, ook bij elektrische bussen. En ook de verdeling tussen Amsterdam Noord en CS als eindstation moet blijven. Daarnaast is de buurtbus erg belangrijk, zeker voor de kleinere kernen.
Geduld is een schone zaak, zegt het spreekwoord. Maar het is niet altijd eenvoudig om het op te brengen. Ik herken dat als geen ander. Ik wil resultaten zien, liever gisteren dan vandaag. Maar procedures zijn er ook niet voor niets. Bureaucratie vervult een hele belangrijke functie. De gemeente zou onbestuurbaar worden, als het roer te snel om zou kunnen gaan, als elke nieuwe wethouder een totaal ander beleid zou kunnen voeren, als zaken niet zorgvuldig zouden worden voorbereid en afgestemd en als de waan van de dag belangrijker zou worden dan langetermijndenken. Besturen is vooruitzien. En dat kost tijd. Soms meer dan me lief is, maar des te zoeter de resultaten uiteindelijk smaken.
Wim Runderkamp
Wethouder