Ik reflecteer regelmatig. Op van alles, maar het meest nog op mijn doel. Is mijn doel nog waar het echt om gaat? Zit ik nog op het juiste pad? Of ben ik afgedwaald in de mistige waan van alledag?
Maar voor nu een klein stukje reflectie over de politiek dit jaar. Over iets dat in de tijd van fake news vol in de aandacht staat: desinformeren. Als je informatie verspreid, dan ben je daar voor verantwoordelijk, wat mij betreft. Ook als je het doorvertelt of doorstuurt. En zeker ook als die informatie niet klopt! En regelmatig zie ik raadsleden en inwoners de bocht uit vliegen. Deels door onwetendheid, maar tot mijn spijt deels ook bewust.
Toch stemt het me vaak mild. Ik weet ook uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om iets te checken, waar je vast van overtuigd bent. Wat dat betreft heb ik zo ongeveer alle fouten al gemaakt. En niet een keer...
Er is nooit één waarheid, er zijn altijd verschillende perspectieven. Ik herken er tegenwoordig veel meer dan vroeger en het geeft me nu de mogelijkheid om mensen die mijn oude fouten herhalen een spiegel voor te houden. Ze te wijzen op wat er is gebeurd en wat de gevolgen daarvan kunnen zijn. In de hoop dat zíj sneller kunnen leren van míjn fouten. Soms blijkt dat ze die gevolgen juist wilden en daarom bewust een verkeerd beeld hebben geschetst. Soms heeft men het zich gewoon niet gerealiseerd. Zeker als ik denk dat iemand bewust desinformatie verspreidt, in de krant of online, dan heb ik nog wel eens de neiging te willen reageren.
Het is een fors dilemma. Als ik het ga tegenspreken, dan ben ik onderdeel van het probleem. Dan staan we tegenover elkaar. En dat verwordt, zeker in de politiek, al snel tot welles/nietes of zelfs tot moddergooien. En daar wil ik geen onderdeel van zijn. Maar als ik niet ga tegenspreken, dan is het gevolg dat sommige mensen de grootst mogelijke onzin geloven en dat zelfs verder verspreiden! En ik laat het dan gebeuren. Ook niet bepaald een aantrekkelijk scenario.
Een echte oplossing heb ik niet. Zelf hou ik het er maar op om individueel bij tijd en wijle iemand een spiegel voor te houden, veel geduld te betrachten, zelf regelmatig te reflecteren en blijf ik proberen genuanceerde informatie aan te (laten) bieden. Want mensen die onzin wíllen geloven en geen kritische vragen stellen, die ga ik uiteindelijk toch ook niet kunnen helpen.
Wim Runderkamp
Wethouder